صدها فرشته بوسه بر آن دست می زنند ؛ کز کار خلق یک گره بسته واکند...

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن
همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن
زمدینه تا به کعبه سر وپابرهنه رفتن
دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن

شب جمعه ها نخفتن،به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن
به مساجد و معابد همه اعتکاف کردن
ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

به حضور قلب ذکر خفی و جلی گرفتن
طلب گشایش کار ز کارساز کردن
پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن
گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن
ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن

به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد
که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن
به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد
که به روی ناامیدی در بسته باز کردن

"شیخ بهایی"

قرار همه دل های بی قراری، دل آرامِ من...

یا شافِىَ مَنِ اسْتَشْفاه...

صحن امامزاده ای خلوت-هوای ابری، دمِ صبح
نشسته کنار حوض وسط صحنِ امامزاده.
چادرش را کشیده روی صورتش و آهسته آهسته برای خودش گریه میکند، شاید ناله و دردِدلی با خدای خودش.
زن، آهسته آهسته، آرام تر میشود.
پناه آورده بود به آغوش خدا و خدا انگار دستی به سرش کشیده بود...