هر چه کنی، به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی
«اگر نیکی کنید، به خود کرده اید و اگر بدی کنید، از آن خودتان است». بهترین راه تشویق انسان به کار خیر، بهره گیری از حس غریزی خوددوستی اوست. قرآن ابتدا می فرماید: «هر کس در گرو اعمال خویش است.» آن گاه ادامه می دهد: «نیکی هایی که می کنید، به خود می کنید و زیان بدی های شما نیز به خودتان برمی گردد.» بدین وسیله، انسان را به خوبی و پرهیز از زشتی دعوت می کند.
امام علی علیه السلام در این باره می فرماید: «تو اگر نیکی کنی، خودت را گرامی داشته ای و به خودت نیکی کرده ای و اگر بدی کنی، خودت را خوار کرده ای و به خودت زیان رسانده ای.» این سنتی همیشگی است و نیکی ها و بدی ها سرانجام به خود انسان بازمی گردد. هر ضربه ای که انسان به دیگری می زند، بر پیکر خویشتن روا داشته و هر خدمتی به دیگری می کند، در حقیقت به خود خدمت کرده است. در طول تاریخ بسیار بوده اند کسانی که همواره در پی اجرای عدالت و صلح، نیکوکاری کردند و ثمره اش را در این دنیا یا دنیای ابدی به دست آوردند.
