إمام علی(ع):
«الإِحْسانُ ذُخرٌ وَ الکریمُ مَنْ حَازَهُ».
نیکی کردن، سرمایه انسان است و بزرگوار کسی است که آن را به دست آورد.
غرر الحکم و درر الکلم،
ای آن‌که دست سوی خدا می‌کنی بلند
وقتی امید خویش بریدی ز دیگران
بر لب دعا و در دلت اندوه ودرد و رنج
اشکت به‌دیده باشد و آهت بر آسمان
دستی به مهر و لطف، ز افتاده‌ای بگیر
تا رحم آورد به تو یزدان مهربان
از نعمتی که داده تو را، مرهمی گذار
بر زخم‌های مردم محروم و ناتوان
از مال خود، هر آن‌چه به‌راه خدا دهی
مانَد به‌جا، اگرچه فنا میشود جهان
این بخشش از برای خدا کن نه بهر سود
یا آن‌که در بهشت بمانی تو جاودان
جز رحمت و رضایت پروردگار خویش
پاداش کار نیک و پسندیده‌ات، مَدان
