«به خاطر صدقه ات این بلا از تو دور شد» ...

الإمام الصادق علیه السلام : إنَّ عیسى علیه السلام مَرَّ بِقَومٍ مُجَلِّبینَ فَسَأَلَ عَنهُم ، فَقیلَ : بِنتُ فُلانٍ تُهدى إلى بَیتِ فُلانٍ ، فَقالَ : صاحِبَتُهُم مَیِّتَةٌ مِن لَیلَتِهِم ، فَلَمّا کانَ مِنَ الغَدِ ، قیلَ : إنَّها حَیَّةٌ .
فَذَهَبَ مَعَ النّاسِ إلى دارِها ، فَخَرَجَ زَوجُها ، فَقالَ لَهُ : سَل زَوجَتَکَ ما فَعَلتِ البارِحَةَ مِنَ الخَیرِ .
فَقالَت : ما فَعَلَتُ شَیئا إلاّ أنَّ سائِلاً کانَ یَأتینی کُلَّ لَیلَةِ جُمُعَةٍ فیما مَضى ، وإنَّهُ جاءَنا لَیلَتَنا فَهَتَفَ فَلَم یُجَب ، فَقالَ : عَزَّ عَلَیَّ أَنَّها لا تَسمَعُ صَوتی ، وعِیالی یَبقَونَ اللَّیلَةَ جِیاعا ، فَقُمتُ مُتَنَکِّرَةً فَأَنَلتُهُ مِقدارَ ما کنُتُ اُنیلُهُ فیما مَضى .
قالَ عیسى علیه السلام : تَنَحَّی عَن مَجلِسِکِ ، فَتَنَحَّت فإِذا تَحتَ ثِیابِها أفعىً عاضٌّ عَلى ذَنَبِهِ .
فَقالَ : بِما تَصَدَّقتِ صُرِفَ عَنکِ هذا.

امام صادق علیه السلام : عیسى علیه السلام از کنار قومى گذشت که در میانشان هیاهو برپا بود . پرسید : «چه خبر است؟» . گفته شد : دختر فلانى به خانه شوهر مى رود . فرمود : «آن زن ، امشب مى میرد» .
چون فردا شد ، به عیسى علیه السلام گفته شد : آن زن ، زنده است .
عیسى علیه السلام با مردم به خانه آن زن رفت . شوهرش بیرون آمد . به وى گفت : «از همسرت بپرس که شب گذشته چه کار نیکى انجام داده است» .
زن گفت : کارى نکردم ، جز این که مستمندى در شب هاى جمعه گذشته نزد من مى آمد . دیشب نیز آمد و بانگ زد . کسى پاسخش را نداد . مرد مستمند با خود گفت : چه قدر سخت است که صدایم را نمى شنود و امشب ، خانواده ام گرسنه مى مانند . [چون چنین گفت ،] به صورت ناشناس ، برخاستم و به اندازه شب هاى گذشته چیزى به وى دادم .
عیسى علیه السلام فرمود : «از جایت بلند شو» .
چون زن بلند شد ، در زیر فرش ها افعى اى آماده نیش زدن بود . عیسى علیه السلام فرمود : «به خاطر صدقه ات این بلا از تو دور شد» .